Mini luksus

 

Co to jest luksus?

 (Zbytek, przepych) – ogólna definicja obejmująca obiekty materialne, usługi, artykuły spożywcze itp. dostępne dla wąskich grup społecznych o przychodzie wyższym niż ogół społeczeństwa.

Mianem luksusu można określić na przykład wystawną kolację w drogiej restauracji ze znakomitym widokiem i dobrym winem,będącą niekoniecznie niezbędną do przeżycia, lecz wprowadzającą do egzystencji ogólne zadowolenie z możliwości podniesienia jej jakości przez wprowadzenie doń przepychu elegancji. Tak mówi Wikipedia.

Mogę się zgodzić, bo jak nacisnęłam słowo luksus w Google to obrazki jakie mi się ukazały wywołały u mnie osłupienie, zwłaszcza jak zobaczyłam sedes podgrzewany i wysadzany kamieniami ,o innych luksusach nie wspomnę. Szybko wyszłam z owej strony , lepiej mniej wiedzieć, to i człowiek ma mniejszą wyobraźnię i mniejszy apetyt na te dobra. 

Nie należę też do wąskiej grupy społeczeństwa ,która nabywa owe luksusy, należę raczej do " chorej, anemicznej,budżetówki", która jak ogólnie wiadomo dźwiga na sobie wszystkie dziury budżetowe państwa, czyli oględniej mówiąc od 10 lat nie ma podwyżek (pomijam oczywiście kadrę kierowniczą). Tak też wiele się w życiu nie dorobiłam, pomimo ciężkiej i przykładnej pracy. 

Nie narzekam jednak , bo choć podgrzewanego sedesu nie mam, to żyje mi się dobrze w moim kochanym małym mieszkanku, nawet zadowolona jestem bo mniej sprzątania mam i niczego mi nie brakuje. 

Chyba, że wziąć pod uwagę moje marzenia o domku z ogrodem. Ciągle miałam nadzieję, że może kiedyś.............oglądałam gazety, blogi, podziwiałam urządzone ogrody, tarasy,albo duże balkony i wzdychałam, i zazdrościłam posiadaczkom. Najbardziej jednak zazdrościłam ogrodu z leżaczkiem, w cieniu drzewa, z robótką w ręku, śpiewu ptaków itp..........marzycielka jedna. A ja mam balkonik , a jakże, malusi, tyciusi i już. Aż w końcu stwierdziłam, że już dosyć mrzonek i coś trzeba z tym fantem zrobić.Wymierzyłam więc balkoniczek centymetrem i zakupiłam leżak, który idealnie zmieścił się na całą długość i szerokość balkoniku, no i co z tego, że na niego trzeba wskakiwać prosto z drzwi. Teraz to ja się napawam luksusem ,w moim wydaniu mini, leżę sobie na mięciutkim leżaczku, wyszywam sobie, słucham śpiewu ptaków ( na szczęście jeszcze nie wycieli wszystkich drzew), ogród też jest ; dwie skrzynki z ulubionymi pelargoniami. Zgodzicie się ze mną ,że każdy może stworzyć sobie namiastkę luksusu, bo luksus ma wiele imion ,w zależności od osoby i oczekiwań. To co widzicie na zdjęciach jest luksusem ,bo spełnia kryteria z definicji;  leżaczek niekoniecznie niezbędny do przeżycia, lecz wprowadza do mojej egzystencji ogólne zadowolenie.

 Oczywiście jeszcze jeden luksus mnie spotkał,  jesteście nim WY. Chciałam mocno podziękować za pomoc, którą od was otrzymałam, wiedziałam, że mogę na Was polegać. Dziękuję, dziękuję i jeszcze raz dziękuję.

Prośba

Zwracam się do was z gorącą prośbą; czy ktoś ma wzór tego uroczego elfika? jeżeli tak , to czy mógłby się zamienić ze mną za inne wzory? 

 Jeszcze jedno, czy ktoś wie, gdzie w Polsce mogłabym kupić nici Glissen Gloss Estaz ? Nićmi tymi wyszyte są spódniczki baletnic na zdjęciu. Ja potrzebuję wyszyć włosy w pewnym projekcie, i potrzebuję marchewkowy kolor. Przeszukałam nasze sklepy internetowe i z żalem muszę stwierdzić że takiego wynalazku jeszcze nie posiadają, a szkoda, u nas nowinki trudno się przebijają. Na potęgę potrzebuję takich nici.

 Czy ktoś pomoże?

Powracam do hardangera

Powróciłam do haftu Hardanger z powodu prośby mojej siostrzenicy o poduszeczkę na obrączki, takiej prośby się nie ignoruje. Szczęśliwie się złożyło , bo haftuję z wielką przyjemnością, odpoczywając. Haft ten nadaje się na leżaczek, nie trzeba ciągle śledzić wzoru. Doszłam do wniosku, że gdybym nie była zainfekowana ciężką chorobą krzyżykową to Hardanger opanowałby każdą komórkę mego ciała. Jest zajmujący , zwłaszcza gdy uczę się jakiegoś nowego elementu.

Do haftu Hardanger używam materiału i nici specjalnie do tego produkowanych. Nici grubsze i cieńsze,jak widać na fotografii. 

Życzę miłej niedzieli.

Kuferek " Wzburzone morze"

Życie, jak to życie , płata nam różne figle, śmieje się z naszych planów , marzeń, czasami pozwala nam uwierzyć, że wszystko jest możliwe, chodzić w chmurach, a potem brutalnie sprowadza nas na ziemię. Uświadamiamy sobie, że czas płynie nie ubłagalnie, że starzejemy się , chorujemy, że czasu zostało nam niewiele , choć nam się nadal wydaje, że żyć będziemy wiecznie. Młodszym koleżankom powtarzam "żyjcie pełną piersią, czerpcie z życia jak najwięcej, nie odkładajcie na potem , kiedy to dzieci dorosną i wy będziecie mieć czas dla siebie". Niekoniecznie tak jest. Stoi człowiek rozkraczony między starymi rodzicami i dorosłymi dziećmi , jednym i drugim trzeba pomóc, sam też nie zawsze w formie, a czas płynie i oddala marzenie, że nareszcie tylko my i nasze plany. Cholibka, ale mnie wzięło, .....to tylko czkawka odbijająca się echem po ostatnich stresach i strachu jaki przeżyłam. 

 Dzisiaj zauważyłam jak pięknie jest na dworze, wszystko dobrze się układa, to i myślenie zmienia kierunek, tyle tylko, że czuję się jak balon z którego spuszczono powietrze. 

Wrzucam więc następny kuferek, który zrobiłam chwilę temu dla koleżanki. Lubię gdy ktoś jest odważny i pozwala mi pobawić się przedmiotem, który będzie należał do niego, lubię przy pracy uruchomić fantazję.

 Wzburzone morze, ramionami zagarnia  olbrzymie fale, woda w kipieli, a morze w postaci urodziwej kobiety ukazuje swój gniew i piękno. Interpretacja obrazu moja własna.

 Motyw na kuferek zaczerpnęłam z malarstwa Karola Bąka. 

 Troszkę szpachli dodałam,aby zwiększyć efekt trójwymiarowości. Boki kuferka domalowałam, aby stworzyć okrąg, do tego "ala koronka" z szablonu i tyle. 

 Oczywiście nie mogło zabraknąć "pele mele" tym razem w bieli, doszyłam srebrne perełki tak by przypominały małe krople wody. 

Dziękuję wszystkim za miłe komentarze pod poprzednimi postami i życzę jak najmniej stresów i wypoczynku, wszak pogoda ku temu sprzyja. Pozdrawiam cieplutko.

Damy R.R.V.Wichera

Dalszy ciąg nastąpił właśnie, muszę przyznać, że ciężko znaleźć coś ciekawego o R.R.V.Wichera, pomimo, że jego ilustracji jest mnóstwo i każda z nas dobrze zna wiele z nich, nie zdając sobie nawet sprawy, że to on jest ich autorem. Przy okazji poszukiwań wpadły mi w ręce następne ilustracje i tak powiększył się mój folder , jest on moim ulubionym. A co znalazłam? Kilka słów dosłownie;

Raimund Ritter von Brennerstein Wichera (Austrian, 1862-1925), słynny portrecista, ilustrator i mistrz krajobrazu. Studiował malarstwo w Wiedniu. Żona zainspirowała go do namalowania  wielu portretów kobiet. Powstało też mnóstwo kartek z życzeniami na których widnieją rysunki tego autora.

Zrobiłam więc miszmasz z niektórych ilustracji, taki mały przekrój jego twórczości. 

Dama fiołkowa Wichera

 W dzisiejszym poście powinno być coś o dzieciach , ale jestem troszkę opóźniona więc będzie o niespodziance jaką mi sprawiła moja siostra Gosia. Miałam niedawno imieniny i przyszły do mnie życzenia od niej, a w środku karteczka. Ale jaka karteczka!!! Gosiu nawet nie wiesz jak mnie uszczęśliwiłaś, dawno się tak nie ucieszyłam z prezentu, ślicznie ci dziękuję , ty wiesz co ja lubię najbardziej.

 Kartka z ilustracją damy z serii którą uwielbiam, z której to damy umieszczam w nagłówku bloga, bo damy tygrysek lubi najbardziej. 

Ilustracja podpisana przez R.R.V.Wichera, na odwrocie tekst napisany po francusku , mniam. Ściągałam te ilustracje z sieci  od dawna, bo są vintage do bólu, mają w sobie wszystko co lubię, ale jakoś nigdy nie miałam czasu zgłębić tajemnicy ich pochodzenia, aż do otrzymania kartki od siostry. Poniekąd zmusiła mnie ona do pogrzebania w internecie ( za każdym razem cieszę się że takie urządzenie ktoś wymyślił) .O poszukiwaniach napiszę innym razem.

 Kartkę umieściłam w ramce , która czekała od dawna na wykorzystanie. 

Dama fiołkowa autorstwa R.R.V.Wichera

Zabawiłam się programem i przekształciłam dwie fotografie na stary styl, zabawa ta spodobała mi się niesamowicie, fotografie też. Szkoda, że ciągle nie mam czasu na takie zabawy , ale może kiedyś? 

Delikatność w czerni i bieli z dodatkiem plamki koloru.

Ocieplenie obrazu