Muchomorki w mojej interpretacji

Muchomorki w mojej interpretacji są troszkę odrealnione, może takie jakie by rosły w lesie gdyby to ode mnie  zależało. Zupełna wesoła twórczość, szyte całkowicie ręcznie, więc nie całkiem równiutkie, myślę jednak że  to jest właśnie to . Albowiem chodziło  tylko o dobrą zabawę, wymyślane na poczekaniu bez planu, troszkę przydasiów na stole i moja wyobraźnia. Takie grzybki można  mnożyć w nieskończoność. 

Kombinacja trzech ścinków materiału , kawałek starej koronki, koraliki , igła i nitka. Kolorystyka czerwono-biała ale zastanawiałam się nad innymi kolorami,myślę że ciekawie by wyglądały np. w błękicie ale to może kiedyś. 

Wykonanie ręcznie muchomorka nie jest trudne, szyje się go około godziny, mniej lub więcej, w zależności z czego go zrobimy. 

Muchomorki teraz jesienią są dekoracją na stole ułożone w wiklinowym koszyku. Natomiast docelowo chciałam wykonać je na choinkę, troszkę ją urozmaicić i zamiast bombek w kształcie muchomorków będą muchomorki uszyte własnoręcznie. 

Motywacją do wykonania muchomorków był spacer po lesie. 

Pewnego ranka wstała piękna pogoda, cudowne słońce i mroźne rześkie powietrze. Misiek wybierał się na grzyby do lasu, zapragnęłam tego i ja .  Nie mogłam zostać w domu, czułam że to jest niesamowity dzień i muszę wyjść bo inaczej się uduszę. 

Znaleźliśmy się  na Tatarskim Kopcu,  widok zaparł dech w piersi, całe miasto spowite we mgle, tylko wierzchołki wzgórz wynurzały się tworząc wyspy, miasto w dolinie Sanu spało sobie pod grubą pierzynką.

Nie umiem zbierać grzybów, znam niektóre z nich, ale takie które rosną w rodzinnych lasach ,w tym lesie one nie rosną, poza tym nie wzięłam okularów i poszycie zlewało się w jednolitą masę brązu w różnych odcieniach, ślepa podeptałabym grzyby ale na pewno bym ich nie wytropiła. Dałam sobie spokój i wędrowałam niespieszno za Miśkiem podziwiając las, porozmawiałam sobie z drzewami , wiele można się od nich dowiedzieć. Nie wierzycie? -   to spróbujcie, tylko trzeba umieć słuchać.

Zajęłam się grzybobraniem ale z aparatem fotograficznym, , czołgałam się po poszyciu, rozgarniając liście, z nosem przy ziemi. Odnajdywałam takie skarby które Misiek nie zauważał albo ignorował.To co z tego że przydarzały mi się same niejadalne, ale za to jakie piękne, choćby te muchomorki, napatrzeć się nie mogłam. Zachwyt mój przełożyłam na projekt a potem wykonanie muchomorków które zostaną u mnie na dłużej.