Pojemnik w pachnące groszki

Masz takie oczy zielone 

Zielone jak letni wiatr 

Zaczarowanych lasów

 I zaczarowanych malw 

Dla ciebie mały ogrodnik 

Zasadził groszków tysiąc

 W kapocie stracha na wróble

 Pragnął ci miłość przysiąc

 Więc z koszem groszków mały strach 

Pierwszy raz spojrzał ci w oczy

 O tysiąc więcej znalazł barw 

Niż wyśnił sobie w nocy

 I odtąd pod oknem twoim

 Zaczarowany kamienny 

Z bukietem groszków stoi 

Strach romantyczny wierny

 tak śpiewała Ewa Demarczyk 

A tak ja uwieczniłam pachnący groszek. Zawsze uwielbiałam te drobne kolorowe kwiaty które pięły się na płocie w ogrodzie , delikatne łodyżki i niesamowita paleta barw. Uwielbienie było tak silne że jeden z dwóch moich bukietów ślubnych był właśnie z pachnącego groszku. Teraz groszek zakwitł  na pojemniku w którym trzymam napoje w kuchni i cieszy oczy swoją delikatnością.

Groszku pachnącego przyniosłeś mi w dłoni 

dałeś groszek, dłoni nie chciałeś już dać. 

Stoi tu na biurku i milczy jak płomień. 

Zmusza do milczenia tak jak ty, twój kwiat. 

Niebieskie płomienie o zimnym kolorze 

spalają najprędzej niech spalą na proch.

 A ze mną myśl gorzką żem dłużna ci może

 Choć dałeś kwiat groszku a ja ci łez groch. 

Takam mała a łzy takie ogromne, 

Takie ciężkie, że aż głowa się chyli, 

Opadają te łzy moje w dół pionem, 

Tak najprościej ku głębokim dnom chwili.

 Takam mała a łzy takie ogromne, 

Takam mała a łzy takie ogromne,

 Takam mała a łzy takie ogromne,

 Takam mała a łzy takie ogromne, 

Stoisz mi w oczach jak łzy. 

 Niebieskie płomienie o zimnym kolorze

 Spalają najprędzej, niech spalą na proch. 

A ze mną myśl gorzką żem dłużna ci może

 Choć dałeś kwiat groszku a ja ci łez groch. 

 tak śpiewała Magda Umer