Wrzos urodzinowy

Wrzos zwiastuje nadchodzącą jesień, mnie przypomina rodzinne lasy sosnowe, pełne jagodowisk, mchu, paproci i oczywiście wrzosu, który o tej porze roku dekoruje poszycie lasu. Odnoszę się do niego z wielkim sentymentem, choć to niepozorny kwiatek, wywołuje nostalgię babiego lata i smutek. Wracając z wojaży, wdeptując na chwile do rodzinnego domu, przejeżdżałam przez susiecki las i nie mogłam się odpędzić chęci zabrania ze sobą wiązki wrzosu. W domu zasadziłam do starej wazy razem z zielonym mchem i tak powstała mała jesienna dekoracja, przypominająca mi to co kocham najbardziej. 

Na mchu i poniżej przycupnęły ptaszki które zakupiłam w Kazimierzu, już się zadomowiły na dobre. A obok stoi karafka-dzbanek, który otrzymałam w prezencie od Miśka, kupiony na targu staroci, tak naprawdę to wyżebrany prze ze mnie, wykorzystałam okazję moich urodzin. Muszę się przyznać że 2.09. przekroczyłam próg półwiecza mojego pobytu na tym świecie. Swoją drogą półwiecze to tak brzmi jakbym już była porośnięta grzybami a wcale się tak nie czuję, może lepiej by było powiedzieć że ukończyłam 50 lat i sama się dziwuję że to już tak szybko minęło. Z tej to okazji chciałam otrzymać taki prezent jaki sama sobie wypatrzę i żeby to było moje "widzimisię", nic praktycznego , nic rozsądnego i właściwie nie wiadomo po co. No i mam .

 W związku z tym że otrzymałam wiele życzeń urodzinowych na pocztę, na które odpisałam dopiero teraz, jeszcze raz ślicznie dziękuję za pamięć i za dobre życzenia , tym bardziej że otrzymałam je od niektórych osób mało mi znanych tak że się wzruszyłam. Opóźnienie z mej strony usprawiedliwione podróżami, ale takie okrągłe urodziny można obchodzić troszkę dłużej prawda?