Sentyment do walizki

 Zdradzę wam czym się zajmowałam w ostatnim tygodniu. Bawiłam się , tak, bawiłam się klockami Lego, ha,ha.....może nie zupełnie tak jak sobie to wyobrażacie, nic nie budowałam, wręcz odwrotnie rozbierałam  . 

A wszystko przez szafę. Zamówiłam do małego pokoju szafę pozbywszy się wcześniej biurka, miała być gotowa zaraz po Świętach,wybebeszyłam więc wszystko, a tu lipa. Szafę zrobiono o miesiąc później. Jak to wszystko sobie leżało, to rzuciła mi się w oczy walizeczka i się jej uczepiłam. 

Nie mogłam jej wyrzucić, z sentymentu, to walizka jeszcze moja kolonijna, wiecie taka tekturowa. Jak się jej przyglądałam to się zastanawiałam jak moja mama mnie do niej pakowała, ona taka malutka, mnie to by się tylko ręcznik zmieścił. Walizka przydała się wiele lat temu do chowania klocków Lego mojego syna, wtedy popyćkałam ją niebieską farbą . Stała latami kurząc się w piwnicy, w szafach bo synuś mój to w tej chwili trzydziestolatek, więc długo czekała na odkrycie. I tak to męczyła moje oczy, więc ją przemalowałam, obszyłam środek materiałem w kratkę, uszyłam woreczki na drobniejsze klocki i spakowałam , może się przyda następnemu pokoleniu jak się doczekam wnuków. Największą zabawę miałam szorując klocki, susząc i segregując, jakby to powiedziała moja mama  " głupiego robota zawsze się trzyma". 

Walizka pomalowana farbą kredową , która pozostała z malowania mebelków, rogi i sfatygowane zapięcie przetarte farbką metaliczną stare złoto,oraz woreczki w kratkę pełne ukrytych skarbów, tak bo jest tam ukryta wyspa piratów itp

Wnętrze w kratkę zostało przypięte do listeweczek i wykończone ozdobną dziecięcą taśmą, która pochodzi jeszcze z szuflady mojej mamy, więc bardzo leciwa.

Na dno i na wieko podkleiłam grubą tekturę, na wieku przyszyłam kieszonkę na schematy i katalogi.

Woreczki pełne skarbów.

Walizka ze skarbami.

Walizka w pełnej krasie. A tak nawiasem mówiąc , chciałabym będąc dzieckiem otrzymać tak zapełnioną walizkę.

Zobaczcie jaką ilość musiałam wyczyścić, czułam się jak Kopciuszek, bardzo pracochłonna zabawa.

Tak wyglądała walizka przed odnową.

A tak wyglądał środek walizki po jej oczyszczeniu .Obecnie to zupełnie inna walizka, może jeszcze posłużyć wiele lat.

Toile w moim mieszkaniu

 Pozostawiam czarną planetę, jak nazywam pracę daleko za sobą, mam nadzieje, że nie będę już na łamach bloga o niej wspominać i wracam na białą planetę jaką jest mój dom i mój osobisty świat zupełnie odrębny, inny.Tu odpoczywam, tu próbuję zapomnieć o tym co zostawiam na czarnej planecie.

Dzisiaj znowu o mebelku, zupełnie niechcący robótkowy blog zmieniłam na wnętrzarski. To pokłosie mojej chęci zmian w otoczeniu. Ale przecież malując czy przerabiając mebelki też pracuję ręcznie , więc to są robótki. 

Kupiłam dawno temu na starociach trzy taborety wkładane jeden pod drugim. Ten największy przekształciłam na mebelek służący za siedzisko, ale nie tylko. Można na nim coś postawić, można pod nim coś trzymać, bardzo przydatna rzecz. 

Nóżki pomalowałam śmietanową farba kredową.Dołożyłam grubą gąbkę,którą obciągnęłam przepięknym  materiałem, przybiłam ozdobną tasiemkę pinezkami. Siedzisko bardzo mi się podoba, jest użyteczne i zdobi wnętrze.

A pod siedziskiem ustawiłam kosz służący za gazetnik.

Materiał w kwiaty i ptaki w ulubionym stylu Toile. Kupon materiału o nazwie "Birds of a Feather"Artur Landerson Lons Limited

Oba materiały które zdobią podnóżek i siedzisko otrzymałam w prezencie od Grażynki, której jeszcze raz bardzo dziękuję

A może kawy?

 Następny zaległy post sprzed Świąt, tym razem podusie z królikami.

 Właściwie to nie całe poszewki , tylko koszulki , tak nazywam poszewki ,które nie maja zapięcia, ani wiązań, tylko zszyte ze sobą dwa boki, nakładane na właściwą poduszkę, mogą być szybko wymieniane w zależności od sezonu.Te moje przedstawiają  parę wytwornych królików, Pani Królikowa z czajnikiem , właśnie nalała poranną kawę Panu Królikowi,który trzyma filiżankę aromatycznej kawy.On natomiast szarmancko kładzie wiosenny kwiat na poduszce, a może to inna historia?

 Technika nakładania wydruku na płótno dawno mnie fascynowała, postanowiłam spróbować wg przepisu Myszy Tu. Rzeczywiście szybko można uzyskać efekt jaki się zamierza, Mysza dziękuję za kursik, przydał się i dzięki twoim eksperymentom mogłam śmiało zabrać się za ozdabianie poduszek. 

Jego Lordowska Mość Królik Szarmancki

Madame Królikowa

Szarych miraży ciąg dalszy.

W tym roku postanowiłam zrobić dużo, dużo jajeczek, miałam wiele pomysłów, zamówiłam wiele wydmuszek i wpadłam w wir wysiadywania jajek. Niestety , jak to w życiu bywa plany nie wypaliły bo mocno się rozchorowałam, więc zrobiłam tylko tyle ile pokazałam na blogu.Wena przeszła.

Natomiast podczas choroby miałam czas na przemyślenia i doszłam do wniosku ,że czas zabrać się za dokończenie pokoju. Jak wiecie, w tamtym roku pomalowałam meblościankę, wypróbowałam na niej  farby kredowe o czym pisałam TU. Urobiłam się tak, że nie miałam już chęci na malowanie pozostałych mebli. 
Po  chorobie nabrałam wiatru w żagle i postanowiłam przemalować krzesła i stół tak, by zdążyć do Wielkanocy. Zmieniłam tylko farbę kredową Autentico na Americana Decor , którą znalazłam w sklepie u Sylwi. Jestem zachwycona tymi farbami, plusem jest słoiczek zakręcany i ilość, jak na jeden raz 236 ml wystarczy, nie trzeba zamawiać całego litra jak w przypadku innych farb kredowych, zwłaszcza gdy używa się farby do mniejszych projektów. Słoiczek wystarczył do pomalowania w/w mebelków. Zamówiłam kolor śmietany i przemalowałam krzesła i nogi od stołu, a blat dokończyłam farbą, która pozostała mi po malowaniu meblościanki.Wszystko zabezpieczyłam woskiem , tylko blat pokryłam lakierem satynowym ( moje nowe odkrycie to lakier satynowy do mebli i boazerii firmy Luxens zakupiony w Leroy Merlin w bardzo dostępnej cenie),aby zabezpieczyć trwale. Stół służy nam za kącik jadalny, komputerowy, robótkowy, chciałam więc mieć pewność , że zaraz się nie zniszczy przy okazji wylania np.kawy.  

Zaoszczędziłam na kupnie mebli, malując stare , w związku z tym zainwestowałam w nowy dywan. Przeszukaliśmy wszystkie sklepy w naszej okolicy i żaden dywan  nie spełnił naszych oczekiwań , poszukaliśmy więc w internecie . Natrafiłam na sklep internetowy TU , który oferuje duży wybór dywanów w różnych stylach. Nasz dywan został zmówiony w fabryce przez sklep i dostarczony do domu w ciągu trzech dni ,a przesyłka kosztowała tylko 30 zł. Jestem bardzo zadowolona z wyboru sklepu i dywanu, dlatego mała reklama z mojej strony. W pokoju jest teraz jasno i przestronnie.
 Ja ,która uwielbia kolor, wybrałam do pokoju śmietanę i szarości, kolor zostawiam na przedpokój i kuchnię. Pokój ten służy za sypialnię i pokój dzienny , tam odpoczywam. Ze względu na to , że bodźców mam aż za dużo w pracy, muszę mieć spokój wokół siebie w domu. I tak to powoli i ciągle zmieniam przestrzeń domową. Mój M. śmieje się, że remont w naszym domu trwa już 30 lat i nie widać końca. Moja niespokojna natura daje o sobie znać , musi się ciągle coś dziać, bo inaczej wieje nudą.
 Pokazuję tylko  jak zmieniam skromnymi środkami swoje małe mieszkanko. Może nie jest to według trendów, może kogoś śmieszą moje dokonania, ale nie każdemu dane jest mieszkać w pięknym wielkim domu i posiadać zasobną kieszeń. To tylko blokowisko, a  śmiem twierdzić , że w takich blokowiskach mieszka większość z nas. O takich mieszkaniach nie ma artykułów w gazetach, nie robi się sesji zdjęciowych, mało kto zajmuje się poradnictwem typu; jak urządzić malutkie mieszkanie aby wszyscy się zmieścili ze swoimi klamotami , zainteresowaniami, aby wszystko jakoś grało , a przy tym nie burzyć ścian , bo np.nie można  itp.  Dużo by o tym pisać, szkoda ,że tak mało o tym się mówi...........naprawdę szkoda.

Może to jest myśl, pomysł dla kogoś ,kto umiałby stworzyć np. gazetę o wnętrzach pn. "Blokowisko" albo "Poradnictwo dla maluczkich" , jak myślicie?  miałoby to jakiś sens?

W tle widoczna rozłożona kanapa, przepraszam, ale nie chciało mi się jej składać do zdjęć ,zaścieliłam ją swoją patchworkową kołderką , może się nie obrazicie.

Stół przykryty moim ulubionym obrusem.

Przy okazji powstał podnóżek, mój osobisty, starsza pani jestem i nogi mi cierpną, mam więc wygodne oparcie dla stóp.

Kawałeczek osobistego luksusu w postaci podnóżka w całej okazałości.

Jak zrobić podnóżek z przedmiotów ,które już posiadamy, czyli właściwie za darmo.

Podnóżek typu "Pudelek"(oczywiście musiałam nadać własną nazwę)

Potrzebujemy ;

1. Starą deskę do krojenia
2. Cztery kulki od starego karnisza
3. Kawałek grubej gąbki np. ze starej kanapy lub podobnej rzeczy ,którą unicestwiliśmy i próbowaliśmy wyrzucić na śmietnik.
4. Kawałek materiału zachomikowanego po to, aby wykorzystać do szczytnych celów.
5.Taśma ozdobna
6.Pinezki tapicerskie
7. Troszkę farby akrylowej lub kredowej ,która pozostała nam na dnie słoika
8. Cztery śruby zachomikowane gdzieś przez waszego Mężczyznę.
9.Jak jesteście bardzo samodzielne zrobicie to wszystko same ,a jak nie, to będzie potrzebny Mężczyzna do pomocy w wierceniu  dziur ( bez głupich skojarzeń) i skręcenia śrub.

Nawiercamy cztery dziury na śruby. Malujemy wszystkie elementy.

Przytwierdzamy śrubami elementy drewniane.

Nóżki podklejamy filcem, niestety nie zrobiłam więcej zdjęć , będzie więc opis.Przyklejamy gąbkę do deski , materiał przytwierdzamy zszywaczem tapicerskim, pinezkami przytwierdzamy taśmę i podnóżek gotowy.

Pomysł na wykorzystanie deski do krojenia i gałek z karnisza jest mojego Miśka, który bombardowany prośbami o podnóżek i postawiony pod ścianą , że to ma być już , wpadł na ten genialny pomysł." Nóż na gardle" wyzwala kreatywność, czyż nie?

Migawki

Witam poświątecznie.

 Ostatnio dużo się u mnie działo dobrego i niedobrego, przełomowe decyzje odnośnie mojej pracy, w domu dużo pracy, w pracy dużo roboty, jak zwykle Święta spędziłam na oddziale, więc nie znalazłam czasu na blog, ani na indywidualne życzenia świąteczne z czego nie jestem zadowolona, ale coś za coś.

    Dopiero dzisiaj mam chwilę oddechu, mogę więc przynajmniej podziękować za wszystkie życzenia , za obecność w tym miejscu i za wszystkie komentarze. Jeszcze raz bardzo dziękuję.

Skupiłam się dzisiaj tylko na zdjęciach, na których umieściłam kilka chwil z ostatnich dni uwiecznionych aparatem.

Para zajączków , które towarzyszyły nam przez Święta Wielkanocne.

Dziewczynka z koszyczkiem została oprawiona w ramkę i była ozdobą świątecznej dekoracji. Stokrotki posadziłam wśród zielonego zboża.

Świąteczny stół w tym roku przykryty  został obrusem w drobne dzikie różyczki. Talerzyk z różanymi jajeczkami pasującymi do obrusa.

Uszyłam obrus w ulubionym fasonie nazwany przeze mnie "Maria Antonina", bo bardzo przypomina mi suknie z tej epoki.

Do obrusa uszyłam podkładki pod talerze, w środek wszyłam specjalny materiał ,który nie przepuszcza plam na obrus.

Na dzisiaj to wszystko, a następnym razem podzielę się tym , czym zajmowałam się przed Świętami i po nich, a co mnie absorbowało totalnie.

 Pozdrawiam cieplutko i życzę udanego tygodnia. 

Życzenia Wielkanocne

 Życzę Wam, Kochani, 

aby te święta wielkanocne wniosły do Waszych serc

 wiosenną radość i świeżość, 

pogodę ducha, spokój, 

ciepło i nadzieję.