Zmienność

Zmienność, huśtawka nastroju, skok z euforii do głębokiego dołka pesymizmu, to moja specjalność.

Zmienność więc przekłada się na to co robię.

Czasami zaczynam wiele prac i nigdy , albo kiedyś je kończę, albo rzucam się w wir roboty i całkowicie mnie ona pochłania.

 Zapominam wtedy o całym wszechświecie,

 o kurzach w domu, 

o telefonach, 

o imieninach kochanej siostry ,

 jestem strasznie niepoprawna. 

Już tego nie zmienię, niestety. 

W momencie wiru weny twórczej koniecznie musiałam znowu coś zmienić w domu,

 i zmieniałam pokój moich dzieci, 

które wyfrunęły z gniazda, jednak czasami sobie przypominają o jego istnieniu,

 więc muszą się gdzieś zatrzymać.

 Jednocześnie pokój ten mieści wszystkie rupiecie ,

 które chomikujemy z upodobaniem z Miśkiem.

Rupiecie potrzebne, konieczne i niezastąpione w uskutecznianiu naszego hobby, hobby czytać w liczbie mnogiej.

Powstała więc hybryda magazynowo-sypialniana w stylu "niewiadomojakim" ,czyli według mojego widzimisię.
Będzie dzisiaj przydługawo.

 Przemalowałam szafy i komodę,

oczywiście resztką farby kredowej, 

więc wyszły przecudne maziaje pędzlowe. 
Wolałam pustą podłogę z chodniczkami, Misiek jednak chciał stary dywan z dużego pokoju umieścić w małym , muszę czasami iść na kompromis i już.

Skomplikowałam sobie powierzchnię pokoju ławą .

 Ławę tę otrzymałam od kolegi z pracy, który wiedząc, że lubię starocie chciał mnie uszczęśliwić.

Pomyślałam, że może to nie ta epoka, ale kształt ciekawy, ławę przemalowałam farbą kredową i zostawiłam. 

 Malując komodę odezwała się dusza niespełnionej malarki, znalazły się więc na niej malowane róże. 

Krzesło na razie pozostawiłam takie jakie było, na nim usadowiła się Zośka, oparta o poduchę.

Zośkę otrzymałam od Marysi ze stryszku.

 W kąciku umiejscowiłam swój stary niciak,

już nie mam innego miejsca gdzie mogłabym go umieścić.

Niciak był w opłakanym stanie, ale  bardzo chciałam go mieć. 

Misiek go odczyścił, posklejał do kupki, ja pobejcowałam i wywoskowałam.

Nie chciałam go przemalowywać, ma super kratkę na wieku, musiała tak pozostać.

Niciak czeka na wykończenie środka, 

no cóż, jeszcze poczeka. 

Muszę przemyśleć i wykonać , a jeszcze nic godnego mego niciaka nie przyszło mi do głowy.