Waga , wiosna i alfabet

Byłam nieobecna w świecie blogowym i mam dużo do nadrobienia na waszych blogach, musiałam się troszkę douczać i codziennie siedziałam na kursie w stolicy województwa. 

Niemało brakowało a ostatni wpis byłby pożegnaniem, opatrzność Boska czuwała i nic mi się nie stało, ale w Busa chyba długo już nie wsiądę. Wpakowałyśmy się, prawie wszystkie kursantki do Busa , napakował nas ile wlezie, stałyśmy jedna przy drugiej na środku a gość jechał jak szalony i w pewnym momencie zahamował nagle, poleciałyśmy wszystkie do przodu wywracając się jedna na drugą, okazało się że przyhamował pół metra od Tira, na szczęście nic poważnego się nie stało ale mogło, ja mam tylko poobijaną rękę. Miałam już serdecznie dość dwugodzinnych dojazdów, cieszę się że to się skończyło, papier mam , mogę bezpiecznie przytaczać krew o ile to bezpiecznym można nazwać.

Nie miałam na nic czasu ale po parę krzyżyków stawiam i hafcik idzie powoli do przodu, powoli się wyszywa, bo bardzo drobniutkie krzyżyki haftuję

Do mnie już wiosna zaglądnęła, fiołki kwitną jak zwariowane, okna umyte więc teraz przynajmniej świat widać i szybko topniejący śnieg. Wiosenko witam cię.

A tak przy okazji moich fiołków widać wagę którą przed wieloma laty odnowiłam. Koleżanka przyniosła mi zupełnie zardzewiałą zwykłą żeliwną wagę z dawnego sklepu "Społem". Stała sobie u niej w piwnicy i niszczała, teraz służy moim kwiatkom.

Sentencja z łaciny przetłumaczona brzmi "Nikt nie jest obowiązany uczynić więcej, niż może".

Chyba powinnam częściej ją czytać bo czasami narzucam sobie zbyt wiele, więcej niż mogę udźwigać.