Zburzenie Bastyli, Maria Antonina i jej portrecistka

 

Spadła  kartka  z  kalendarza  dzisiaj  rano , minął  14.07. , spojrzałam i zobaczyłam że to data Zburzenia Bastylii w Paryżu czyli początek Rewolucji Francuskiej w 1789r a także koniec Marii Antoniny jako królowej z krwi i kości, natomiast początek jej nieśmiertelnej legendy i fascynacji . Splot niesamowity bo  ja  właśnie  w  antykwariacie  zakupiłam  książkę o  Marii  Antoninie  i zaczęłam ją przeglądać z przekonaniem że schrupię ją na wakacjach. Nie spieram się z historią , nie oceniam wydarzeń, chcę zapomnieć że rewolucja przyniosła okrucieństwo, nie oceniam samej Marii Antoniny ale chcę zgłębić jej historię.

Stefan Zweig zaczyna książkę od słów ;

"A prawdy , jak zazwyczaj, szukać należy pośrodku. Maria Antonina nie była ani wielką świętą rojalizmu, ani rozwiązłą ladacznicą, lecz postacią nader pospolitą. Nie można jej nazwać ani mądrą, ani zbyt głupią, ani ognistą, ani lodowatą. Nie posiadała ani wybitnych sił, aby czynić dobro, ani najmniejszych chęci do szerzenia zła; była przeciętną, zwyczajną kobietą, jakie istniały w przeszłości, są dzisiaj i będą istniały w przyszłości, ani demoniczną, ani dążącą do bohaterstwa i właściwie nie mającą żadnych danych, aby stać się ośrodkiem tragedii. Lecz historii nie trzeba ani charakteru, ani duszy bohatera, aby zawiązać wokół niego wstrząsający dramat...................Lecz sytuacja dramatyczna wytworzyć się musi również wtedy, gdy osobnik o psychice przeciętnej lub jednostka słaba dostanie się w orbitę wielkich losów i gdy ponosić musi odpowiedzialność, która gnębi ją i dławi."

" Dopiero w nieszczęściu dowiaduje się człowiek, kim jest w rzeczywistości". 

Słowa te  na wpół dumne, na wpół zrezygnowane wypowiada Maria Antonina z podziwem; oto zdołała pojąć, że dzięki przeżytym cierpieniom jej małe i przeciętne życie pozostanie na zawsze w pamięci potomności.

Powyżej portret Marii Antoniny z różą namalowany przez Elizabeth Vigee-Le Brun.

Élisabeth-Louise Vigée Le Brun

- malarka francuska, najsłynniejsza malarka XVIII wieku, portrecistka królowej Francji Marii Antoniny.

Była córką malarza i to on był właśnie jej pierwszym nauczycielem.Wyszła za mąż za Jean-Baptistea-Pierra Le Bruna, malarza i handlarza obrazami. Została portrecistką arystokracji i z dnia na dzień stawała się coraz bardziej sławna. W końcu została zaproszona do pałacu w Wersalu, żeby namalować portret samej Marii Antoniny. Królowa była tak zachwycona jej dziełem, że przez następne kilka lat Élisabeth Vigée-Lebrun namalowała jeszcze kilka innych portretów królowej, jej dzieci, innych członków rodziny królewskiej i domowników pałacu wersalskiego.

Autoportret pani Vigee- Le Brun

Wielka prośba

Jeżeli ktoś kto tu zagląda ma w posiadaniu książkę pt. "Maria Antonina. Podróż przez życie" A.Fraser i chciałby oddać w dobre ręce, chętnie odkupię. Jest niedostępna a ja tak bardzo chcę ją przeczytać.

Tak wygląda okładka tej książki.

Odnalazłam w sieci piękną różę która została nazwana imieniem Marii Antoniny.

 Piękna,  nieprawdaż?